De zeer getalenteerde Noord-Limburger John Vos uit Gennep (geboren in 1960) kende een bewogen, maar helaas korte crosscarrière.
Zoals zovelen begon Vos in de 50cc klasse en reed de eerste jaren meer voor de fun en maakte het de buurt knap lastig samen met zijn trainingsmaat Frenck Hermans uit Ottersum in de wei tegenover zijn huis.
Uiteraard was Vos ook regelmatig te vinden op het crosscircuit te Gennep en Cuijk.
In 1977 kreeg hij van zijn broer en uitbater van café ''de Pul'' uit Gennep een gratis 125cc crosser ter beschikking en behaalde daarmee al meteen een tweede plaats tijdens de junioren Motocross in Boxmeer (Gelimbra).
Vos kwam in een stroomversnelling terecht en promoveerde in 1978 al snel naar de promotieklasse en won hierbij meteen diverse wedstrijden.
Ondergetekende is nog getuige van een winst op het prachtige zandcircuit in 1978 te Gennep.
In de winter van 1978/1979 werden de zaakjes nog serieuzer aangepakt.
Er werd een nieuwe Suzuki RM 125 (1979) aangeschaft en opvallend gemodificeerd.
De Fox achterschokbrekers kwamen van Pierre Karsmakers uit Aalst-Waalre, die deze importeerde uit Amerika.
De voorvorkpoten werden ook verlengd, waardoor er een opvallende motorfiets stond op "hoge poten".
Samen met dorpsgenoot Peter Verbroekken werden er wekelijks serieuze conditietrainingen doorlopen in Venlo.
Er werd nu een startbewijs aangevraagd bij de KNMV in de klasse 125cc junioren.
Daar mengde Vos zich al meteen in de voorste gelederen, getuige een tweede plaats tijdens de bekende Motocross der Azen in Sint Anthonis d.d. 11.03.1979 voor ruim 10.000 bezoekers achter André Sprengelmeijer, maar voor Gert van Wijk.
Opvallend waren hier ook veel streekgenoten getuige van deze prachtige prestatie.
Vos werkte serieuze trainingsprogramma's af met zijn motor en begeleider Jan Mulder.
Trainde verder samen met zijn streekgenoten Johnny Ponjee en Theunis Boersma uit het Noordlimburgse Bergen.
In Makkinga, Etten-Leur, Wintelre en Meijel werden derde plaatsen behaald en dat leverde een vierde plaats op in de eindstand van de voorcompetitie 125cc junioren D.
Inmiddels werd de luchtgekoelde Suzuki met eigen middelen en inbreng omgebouwd tot een watergekoelde versie, een unicum in die tijd, wat voor meer vermogen zorgde gedurende de wedstrijd.
Door deze resultaten werd Vos geselecteerd voor de zogenaamde Promotie- en Degradatiewedstrijden, waar de beste juniorenrijders uit de klassen A, B, C en D aan de start kwamen.
Zijn startnummer 6 werd nu aangepast, namelijk naar het nieuwe nummer 23.
In deze nacompetitie, welke startte op 5 augustus 1979 in het Gelderse Sint Isidorushoeve, behaalde Vos tweemaal een derde plaats en eenmaal achtste plaats over vijf wedstrijden.
Daarmee eindigde Vos op een zesde plaats in de eindstand over het jaar 1979, een uitmuntende prestatie.
Dit leverde hem een startbewijs op voor de 125cc seniorenklasse voor 1980, waarbij hij samen in dezelfde klasse startte als zijn streekgenoten Johnny Ponjee en Theunis Boersma.
Zijn startnummer voor het seizoen 1980 in de 125cc seniorenklasse was vastgelegd, namelijk nummer 46.
In het najaar reed Vos nog enkele Teamcrossen 125cc in het Team van M.C.C. Wijchen samen met de sterke coureurs Johnny Ponjee en Theunis Boersma.
Vos schafte zich na het seizoen een nieuwe Honda CR 125 RA aan en kocht daarbij via de Honda importeur een dure watergekoelde set, waarvan er maar zeven beschikbaar werden gesteld aan de heren coureurs.
Vos wist ons te vertellen dat deze set bijna net zo duur was als de complete luchtgekoelde motorfiets.
Maar in de winter van 1979/1980 sloeg het noodlot toe voor John Vos.
Tijdens de voorbereiding voor het zware seizoen in de seniorenklasse 125cc reed Vos mee met de Limburgse Kampioenschappen in o.a. Venlo.
Versloeg in een rechtstreeks duel o.a. de kampioen Geert Benders uit Venlo.
Tijdens een van deze wedstrijden kwam Vos zodanig zwaar ten val dat hij een permanente beschadiging opliep aan een van zijn nieren.
Vos experimenteerde met een nieuwe carburateur met platte schuif en op een of andere manier bleef de gasschuif hangen en veroorzaakte deze val.
De artsen adviseerde hem om niet meer op de motor te stappen en deze raad volgde Vos verstandig maar uiteraard met veel pijn op.
Bijzonder jammer dat Vos niet meer in de mogelijkheid was om zich absoluut te meten met zijn collega's in de 125cc seniorenklasse der KNMV.
John Vos vraagt nog om foto's uit zijn korte maar krachtige Motocrosscarrière.
Indien iemand deze nog heeft, dan kunnen we er John Vos erg blij mee maken.
Tekst: Marcel Hermans
John Vos hier met zijn watergekoelde Suzuki RM125 van 1979